samemu usiąść nie sztuka

szkic węglem z 29-09-2019

"samemu usiąść nie sztuka"

czasem myśli są jak wiatr zimne
przeganiają wszystkie marzenia
bez szczególnego powodu i sensu
po pustych alejkach jesiennych

szron je po ludzku traktuje z rana
okrasza siwizną i wspomnieniem 
gdy marzyć nie wolno było i śnić
o lepszych uczuciach, zbyt ciepłych

to nic takiego chcieć iść 
bez myśli przewodniej 
co nazwie potknięcie 
próbą uczuć i myśli 
nienazwanych słowem 
niepoznanych smakiem

istotą rzeczy wędrówki stało się 
spotykać ścieżki pełne miejsc godnych
by usiąść bez celu, bez myśli o Tobie 
za to z złapanym oddechem innego życia

sytuacja tylko przerasta powagę chwili
jest zbyt dużo miejsc wolnych, czekają 
                                                ...©Slawrys...(wrzesień 2013)